Mieczysław Najdorf

Mieczysław Najdorf urodził się 15 kwietnia 1910 w Warszawie. Już w wieku 10 lat wykazywał ogromny talent szachowy, startując z sukcesami w różnych zawodach.

Lata 30. przyniosły pierwsze sukcesy na arenie krajowej i międzynarodowej, w tym drugie miejsce w 1931 oraz pierwsze miejsce w 1934 w Mistrzostwach Warszawy, a także drugie miejsce w 1935 oraz trzecie miejsce w 1937 w Mistrzostwach Polski.

Jako czołowy zawodnik kraju Najdorf trzykrotnie został powołany do reprezentacji Polski na Olimpiadę Szachową, za każdym razem zdobywając medal drużynowy (1935 i 1937 brązowy, 1939 srebrny), a w 1939 dodatkowo złoty medal za uzyskany wynik indywidualny. Do tego dorobku należy dodać złoty medal indywidualny oraz srebrny drużynowy na tak zwanej nieoficjalnej Olimpiadzie Szachowej w 1936 roku.

Wybuch II wojny światowej zastał Najdorfa na bardzo udanej dla Niego Olimpiadzie Szachowej w Buenos Aires. Nie mogąc wrócić do kraju, postanowił zostać w Argentynie i kontynuować tam także swoją karierę szachową. Jeszcze czterokrotnie zdobył medal drużynowy na Olimpiadzie Szachowej (srebrny w 1950, 1952, 1954, brązowy w 1962) oraz trzykrotnie indywidualny (złoty w 1950 i 1952, srebrny w 1962).

8-krotnie został mistrzem Argentyny (1949, 1951, 1952, 1955, 1960, 1964, 1967, 1975).

W latach 40. i 50. Najdorf należał do ścisłego grona najlepszych zawodników świata, potwierdzając swoje umiejętności awansem do turniejów pretendentów do tytułu mistrza świata.

W 1950 został zakwalifikowany do elitarnego grona 27 najsilniejszych zawodników świata, którym Międzynarodowa Federacja Szachowa (FIDE) przyznała tytuł arcymistrza.

Do historii światowych szachów przeszła symultana, jaką Najdorf rozegrał w 1947 w Buenos Aires. Nie dość, że jednocześnie grał z 45 przeciwnikami, to robił to „na ślepo”, czyli bez patrzenia na poszczególne szachownice. O tym, jak wielki był nasz Rodak, niech świadczy fakt, że z tych 45 partii wygrał aż 39, remisując 4, a przegrywając zaledwie 2. Warto nadmienić, że jedną z przesłanek tego nadludzkiego wysiłku była chęć przebicia się do pozostałej w Polsce ocalałej części rodziny z informacją o tym, że wciąż żyje.

Ukoronowaniem kariery było powołanie do reprezentacji Reszty Świata w niezwykle prestiżowym meczu z ZSRR w 1970.

Najdorf zmarł 5 lipca 1997 w Maladze (Hiszpania), gdzie w wieku 87 lat wciąż z olbrzymim zapałem obserwował zmagania najlepszych szachistów świata. Wkomponowuje się to w sposób, w jaki postrzegał szachy: „Szachy to moja pasja. Codziennie przy partii szachowej, zwłaszcza przy blitzach, zapominam o wszystkich zmartwieniach dnia codziennego. Czuję się jakbym słuchał muzyki, bo partia szachów to dla mnie jakby symfonia Mozarta. Inspiruje nowe idee, odradza ducha walki.”